امام حسن علیه السّلام: روز عید فطرى بر گروهى گذشت که بازى میکردند و میخندیدند. بر سرشان در ایستاد و گفت: به راستى، خداوند ماه رمضان را میدان مسابقه خلق خود ساخته تا با طاعت او در جلب خرسندیش بر یک دیگر پیشى گیرند. مردمى پیشى گرفتند و کامیاب شدند و دیگران کوتاهى کردند و عقب مانده ناکام گشتند. شگفتا و بس شگفتا از (حال) بازیگر خندان بدان روز که نکوکاران را پاداش دهند و بیکارگان در آن زیان برند. به خدا سوگند چون پرده برگیرند نیک بدانند که نکوکار در گرو نکوکارى خویش است و تبهکار گرفتار بدکردارى خود. آن‏گاه برفت.

حضرت علی (ع) فرمودند:

با اخلاص (عمل را فقط برای خشنودی خداوند انجام دادن) کارهای انسان نزد خداوند قبول می شود.(غررالحکم، ص ۴۳۲).بنابراین وظیفه یک فرد مسلمانی که می خواهد روزه بگیرد و یا عمل واجب و مستحبی را انجام دهد، آن است که بگوید:«خدایا! می دانم تو حکیمی و تمام دستوراتت برای خیر و سعادت ما است، و می دانم این عمل فوائد زیادی برای من و حتی جامعه دارد، ولی من این عمل را فقط برای رضایت و خشنودی تو انجام می دهم».و لازم نیست اینها را به زبان بگوید، بلکه در دلش چنین نیتی داشته باشد، کافی است.کسانی که دلشان به حال مردم می سوزد و دوست دارند جوانان این مرز و بوم، جوانانی سالم از نظر روحی و جسمی باقی بمانند، راهی ندارند جز آنکه دلهای پاک جوانان را با دستورات حیاتبخش اسلام عزیز آشنا سازند و مسائل اسلام را با استدلال و منطق برای آنان بیان نمایند.برادران و خواهران عزیر بدانند که آنچه درباره فلسفه احکام گفته می شود، قسمتی از علت احکام می باشد و الا ذهن ما توان درک حقیقت و تمام علت احکام را ندارد، زیرا علم ما در برابر علم بی نهایت خداوند علیم و ائمه اطهار (ع) نا چیز است.

بر همین اساس،رسول گرامی اسلام (ص) می فرماید:

«در روزه آنقدر فایده هست، که قابل شمارش نیست». (بحارالانوار، ج ۹۳، ص ۲۵۴) (کتاب فلسفه روزه).