حضرت علی (ع) فرمودند:
با اخلاص (عمل را فقط برای خشنودی
خداوند انجام دادن) کارهای انسان نزد خداوند قبول می شود.(غررالحکم، ص ۴۳۲).بنابراین وظیفه یک فرد مسلمانی که می
خواهد روزه بگیرد و یا عمل واجب و مستحبی را انجام دهد، آن است که بگوید:«خدایا!
می دانم تو حکیمی و تمام دستوراتت برای خیر و سعادت ما است، و می دانم این عمل
فوائد زیادی برای من و حتی جامعه دارد، ولی من این عمل را فقط برای رضایت و خشنودی
تو انجام می دهم».و لازم نیست اینها را به زبان بگوید، بلکه در دلش چنین نیتی
داشته باشد، کافی است.کسانی که دلشان به حال مردم می سوزد و دوست دارند جوانان این
مرز و بوم، جوانانی سالم از نظر روحی و جسمی باقی بمانند، راهی ندارند جز آنکه
دلهای پاک جوانان را با دستورات حیاتبخش اسلام عزیز آشنا سازند و مسائل اسلام را
با استدلال و منطق برای آنان بیان نمایند.برادران و خواهران عزیر بدانند که آنچه
درباره فلسفه احکام گفته می شود، قسمتی از علت احکام می باشد و الا ذهن ما توان
درک حقیقت و تمام علت احکام را ندارد، زیرا علم ما در برابر علم بی نهایت خداوند
علیم و ائمه اطهار (ع) نا چیز است.
بر همین اساس،رسول
گرامی اسلام (ص) می فرماید:
«در روزه آنقدر فایده هست، که قابل
شمارش نیست». (بحارالانوار، ج ۹۳،
ص ۲۵۴) (کتاب فلسفه روزه).