امام علی علیه السلام میفرماید: "هم نشینی با دوست خردمند، زندگی بخش جان و روح است". این موضوع به حدی مهم است که دشمن خردمند بر دولت نادان ترجیح داده شده است. امام علی علیه السلام در این باره میفرماید: "دشمن با خرد برای تو از دوست نادان مطمئن تر است". دوستی با مردم دانا نکوست دشمن دانا به از نادان دوست دشمن دانا بلندت میکند بر زمینت میزند نادان دوست
2 - صلاحیت اخلاقی: دوست
خوب کسی است که از رذایل اخلاقی و شرارت باطنی به دور باشد. در روایات
معصومین از دوستی با اشرار و اهل فسق و فجور به شدت منع شده است. امام علی علیه السلام میفرماید: "هم
نشینی با تباه کاران مایه تباهی است همانند باد که وقتی بر مردار می وزد،
با خود بوی بد به همراه دارد". افرادی که با دوستان نااهل رفت و آمد
میکنند، هر چند بتوانند مراقب خویش باشند، اما هرگز نخواهند توانست خود را
از رسوایی و ننگ و بدنامی اجتماعی محفوظ بدارند. پیامبر اکرم صلی الله وعلیه وآله میفرماید: "شایسته ترین مردم برای بدنامی کسی است که با بدنام ها همنشین باشد". تا توانی میگریز از یار بد یار بد بدتر بود از مار بد مار بد تنها تو را بر جان زند یار بد بر جان و هم ایمان زند
3 - پای بندی به تعهدات: دوست خوب کسی است که به آداب دوستی متعهد باشد. امام صادق علیه السلام میفرماید: "دوستی حد و مرزی دارد. هر کس آنها را مراعات کرد، دوست حقیقی است و گرنه نسبت دوستی به او نده. حدود دوستی عبارتند از: 1 - آن که نهان و آشکارش برای تو یکسان باشد. 2 - زینت تو را زینت خود و عیب تو را عیب خویش شمارد. 3 - اگر به ریاست و ثروت و پست و مقام برسد، رفتارش عوض نشود. 4 - اگر تمکن پیدا کرد، از آن چه دارد، نسبت به تو دریغ نورزد. 5 - تو را در گرفتاری ها رها نکند و تنها نگذارد"