حدیث نگاره

امام علی ^{علیه السلام}

لا تردّ على النّاس کلّما حدّثوک‏ فکفى بذلک حمقا

باز نگردان(بدون تحقیق) از مردم هر چه را براى تو باز گو کردند که همین براى حماقت تو کافی است. 

دعای روز دوم ماه مبارک رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

"اللهمّ قَرّبْنی فیهِ الی مَرْضاتِکَ و جَنّبْنی فیهِ من سَخَطِکَ و نَقماتِکَ و وفّقْنی فیهِ لقراءةِ آیاتِکَ برحْمَتِکَ یا أرْحَمَ‌ الرّاحِمین"

ترجمه:

خدایا نزدیک کن مرا در این ماه به سوی خوشنودیت و برکنارم دار در آن از خشم و انتقامت و توفیق ده مرا در آن برای خواندن آیات قرآن به رحمت خودت ای مهربانترین مهربانان.

اللهمَ اجْعلْ صِیامی فـیه صِیـام الصّائِمینَ و قیامی فیهِ قیامَ القائِمینَ و نَبّهْنی فیهِ عن نَومَةِ الغافِلینَ وهَبْ لی جُرمی فیهِ یا الهَ العالَمینَ واعْفُ عنّی یا عافیاً عنِ المجْرمینَ

ترجمه :

خدایا مرا در این روز از روزه داران و قیام‎ کنندگان واقعی قرار بده و در این روز بیدارم کن از خواب غافلان و جرم و جنایتم را ببخش در این روز؛ ای معبود جهانیان؛ در گذر از من، ای عفو کننده از جنایاتکاران

پیامبر اکرم (صلی­ الله­ علیه­ وآله) در روایتی می­فرماید: «کسی که به مؤمنی نگاهی اندازد تا او را بترساند، خداوند متعال وی را در روزی که سایه و پناه­گاهی جز او نیست، در ترس و وحشت اندازد؛ مَنْ نَظَرَ إِلى‏ مُؤْمِنٍ نَظْرَةً لِیُخِیفَهُ بِهَا، أَخَافَهُ اللَّهُ- عَزَّوَجَلَّ- یَوْمَ لَاظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ‏».
ترساندن مؤمن، در نزد خدای متعال گناه بزرگی محسوب می­شود و موجب می­شود تا خداوند هم در روز قیامت هراس بزرگی در دل او ایجاد نماید. گاهی اوقات یک بوق نابه­جا، یک سخن نسنجیده و یک نگاه خاص و  یا حتی یک شوخی نا به جا، هراسی در دل مؤمن ایجاد می­کند که جز عذر خواهی و پوزش طلبلی از وی، چیز دیگری نمی­تواند جبران کننده­ی خشم خداوند باشد.

چگونه باید توبه کرد؟

توبه کنندگان باید بدانند تمام گناهانی که از آنان در گذشته سر زده، باید آنها را به یاد آورند و نسبت به همه گناهان پشیمان باشند؛ و هر گاه به یاد گناهان گذشته افتادند و از آن پلیدی ها ناراحت شدند و از شیرینی گناه بدشان آمد، بدرستی توبه کرده اند؛ چنانچه قرآن کریم به همه مومنان دستور داده است:
توبوا الی جمیعا آیه المومنون(نور، آیه 31).
بنابراین، کیفیت توبه خالص بودن است که قرآن کریم می گوید:
یا ایها الذین آمنوا توبوا الی الله توبه نصوحا(تحریم، آیه 8).
در روایتی از پیامبر اکرم (ص) آمده است:
ان العبد لیذنب الذنب فیدخل فیه الجنه.
قیل: کیف ذلک یا رسول الله؟!
قال: یکون الذنب عینیه تائبا منه، فارا حتی یدخل الجنه(ارشاد القلوب ص 55، باب 11)؛
همانا بنده ای گناه می کند و وارد بهشت می شود.
عرضه داشتند: ای رسول خدا چگونه می شود؟!
فرمود: گناه خود را در نظر بگیرد و از آن فرار و توبه کند تا وارد بهشت گردد.
سید بن طاووس - قدس سره - می فرماید: رسول خدا (ص) روز یکشنبه در ماه ذی القعده بیرون آمدند و فرمودند: ای مردم! چه کسی می خواهد توبه کند؟
عرض کردند: همه ما می خواهیم توبه کنیم.
پیامبر اسلام (ص) فرمودند: غسل کنید و وضو بگیرد و چهار رکعت نماز بخوانید و در هر رکعت، سوره حمد و سه مرتبه سوره توحید و یک مرتبه معوذتین (سوره فلق و ناس) را بخوانید، پس از نماز هفتاد مرتبه استغفار کنید و در آخر لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم را بگویید و پس از آن بگویید: یا عزیز یا غفار، اغفرلی ذنوبی و ذنوب جمیع المومنین و المومنات فانه لا یغفر الذنوب الا انت.
سپس پیامبر اکرم(ص)فرمودند: هیچ بنده ای از امت من نیست که این عمل را انجام دهد، مگر اینکه منادی از آسمان ندا دهد: ای بنده خدا! اعمال را از سر بگیر که توبه ات مقبول است و گناهت بخشیده شده است؛ و از زیر عرش، ملک دیگری صدا می زند ای بنده! مبارک باد بر تو و بر اهل تو و ذریه ات؛ و دیگری فریاد می زند: ای بنده! در روز قیامت طلبکارانت از تو راضی خواهند شد؛ و دیگری می گوید: ای بنده! باایمان می میری و دینداری و قبر تو وسیع و نورانی خواهد شد؛ و دیگری می گوید: ای بنده! پدر و مادرت از تو راضی خواهند شد، اگر چه بر تو خشمگین بوده باشند؛ پدر، مادر و ذریه ات بخشیده خواهند شد و خود نیر در دنیا و آخرت در وسعت رزق و روزی خواهی بود.
و جبرئیل ندا می دهد در وقت مرگت با عزرائیل می آیم تا مهربانی کند و مرگ و سختی آن را متوجه نشوی و روح از بدنت به آسانی خارج خواهد شد.
عرض کردیم یا رسول الله! اگر کسی این عمل را در غیر ماه ذی القعده انجام دهد، چگونه است؟
حضرت فرمود: همان گونه که بیان کردم، این کلمات را جبرئیل در معراج به من آموختند(اقبال الاعمال، ص 608).

و رسول خدا(ص) فرمود:
... الله باسط یدیه عند کل فجر لمذنب اللیل هل یتوب فیغفر له، و یبسط یدیه عند مغیب الشمس لمذنب النهار هل یتوب فیغفر له) ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 174)؛
خداوند هر بامداد، دست رحمت خویش را به سوی کسی که شب، گناهی از او سر زده می گشاید که آیا (آن بنده) توبه می کند تا او را بیامرزد؟ و هر شامگاه دست رحمت خود را به سوی کسی که روز، مرتکب گناهی شده است می گشاید که آیا توبه می کند تا او را ببخشد؟.

حسن بن مثله (جمکرانى) از حضرت مهدى علیه السلام نقل مى کند که امام مهدی علیه السلام (بعد از دستور ساختن مسجد جمکران) فرمودند:
مَنْ صَلاّها فَکَاَنّما صَلاّها (هُما) فِى الْبَیْتِ العَتیقِ؛
کسى که در آن مسجد نماز بخواند، همانند این است که در خانه عتیق (یعنى کعبه) نماز خوانده است.
مستدرک الوسائل، ج 3، ص 447