مَهر (با فتحه) که به معنی کابین، قباله، صداق و مهریه می‌باشد ؛ هدیه و پیشکشی است که مرد در برابر ازدواج به همسر خود می‏ دهد و در واقع وسیله ای برای مطمئن ساختن زن به صفای قلبی خویش و دریافت پاسخ مثبت و صمیمانه به پیشنهاد ازدواج با اوست ، مرد با اعطای چنین هدیه‏ ای می‏خواهد به زن بگوید:

چطور ساده ازدواج کنیم؟

ازدواج در این دوره و زمانه کار بسیار سختی است؛ چون هر طرفش را بگیری، طرف دیگرش لنگ می زند. البته فکر نکنید که این موانع ذاتی است و در هر شرایطی که بخواهید ازدواج کنید، گرفتاری های ریز و درشت دست و پایتان را می گیرد.

ازدواج» و «تشکیل خانواده»، راهی برای جاودان ماندن نسل انسان است و اساسی ترین بنیان در زندگی محسوب می شود. این گام مهم و مؤثر با اندیشه ها و انگیزه های متفاوتی انجام می پذیرد که همراه هر یک، خطرات یا برکات بسیاری را به دنبال دارد.

ولادت با سعادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها مبارک
.
.
بشارت تولد حضرت زینب و گریه على (ع)
.

هر پدرى را که بشارت به ولادت فرزند دادند، شاد و خرم گردید، جز على بن ابى طالب (ع) که ولادت هر یک از اولاد او سبب حزن او گردید.در روایت است که چون حضرت زینب متولد شد، 

مقدم داشتن تربیت خود بر دیگران

در روایتی از علی(علیه‎السلام) است که حضرت فرمود: «أفضل الأدب ما بدأت به نفسک» با فضیلت‎ترین تربیت‎ها این است که از خودت شروع کنی. اوّل برو خودت را تربیت کن! اگر توانستی به سراغ دیگران برو! چون فضیلت این بیشتر است.
حضرت در جمله‎ای دیگر می‎فرماید: «عَجِبْتُ لِمَنْ یَتَصَدَّى لِصَلَاحِ النَّاسِ وَ نَفْسُهُ أَشَدُّ شَیْ‏ءٍ فَسَاداً» در شگفتم از کسی که می‎خواهد زمام تربیت مردم را به دست گیرد و حال این که نفس خودش از نظر فساد و خرابی بدترین چیز است. اوّل برو خودت را آباد کن! نمی‎خواهد دیگری را آباد کنی!

باز در روایت دیگری از علی(علیه‎السلام) داریم که فرمود: «من ساس نفسه أدرک السیاسة»، کسی که خودش را ساخته است، می‎تواند جامعه را بسازد و زمام امور جامعه را به دست بگیرد. «من ساس نفسه أدرک السیاسة» سیاست تدبیر جامعه و سازندگی در سطح کلان است.
اینکه ما می‎گوییم «اوّل برو خودت را تربیت کن» در جمیع ابعاد وجودی به خصوص در بُعد نفسانی است، چون ما بُعد قلبی و بُعد عقلانی هم داریم. انسانی که می‎خواهد نسبت به غیر مربّی‎گری کند، باید ابتدا خودش را ساخته باشد تا بتواند مربّی دیگری شود. در هر محیطی که باشد، فرقی نمی‎کند.

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
إذا قالَ الْعَبدُ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ قالَ اللّهُ جَلَّ جَلالُه: بَدَأَ عَبدى بِاسْمى و حَقٌّ عَلَىَّ أنْ اُتـَمِّمَ لَهُ اُمُورَهُ و اُبارِکَ لَهُ فى أَحوالِهِ؛
هر گاه بنده اى بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید خداوند مى فرماید: بنده ام کارش را با نام من آغاز کرد، بر من است تا کارش را به پایان برسانم و براى او در کارهایش برکت قرار دهم.
عیون أخبار الرضا علیه السلام ، ج 2، ص 269